GECE ÇILGINCA BİZİ ARIYOR

Karanlýk çöktü dar sokaklara,
gece çýlgýnca bizi arýyor.
Yýldýzlar yuvarlanýyor gökyüzünden.
Bir deniz kabardý göðsümün üzerinden,
dalgalar köpük köpük, geceye isyan eder.
Bir sahil aðlýyor, kederinden.

Gece çýlgýnca bizi arýyor.
Rüzgâr uðultusu var kulaklarýmda.
Zaman, þimdi kimleri hazýrlýyor seferine?
Motor gürültüsü geliyor arka sokaktan.
Yaðmur kýrbaç gibi iniyor kaldýrýmlara,
aðaçlar bel bükmüþ artýk kadere.
Bu çatýrtý ne?
Bir dal mý ayrýlýyor yine bedeninden?

Gece çýlgýnca bizi arýyor.
Yoksa gönüller mi baðlý, zincire ezelden?
Bir kapý çarpýyor, bu telaþ neden?
Bu çaðrý kime? O giden kim?
Kimsesiz, tükenmiþ ve yorgun.
Belki de bir can kayýyor doðanýn ellerinden.

Sis çökmüþ gönüller bir ümit beklerken,
duyarýz kalbimizin inlediðini.
Her yeni doðan sabaha,
yeni bir dilek eklerken...
Sosyal Medyada Paylaşın: