Tutunuyor insan hayata, her nekadar nefret etsede bazen.. düþünüyorumda; ömür bitmeden,ümitler tükeniyor çoðu zaman. arkasýndan karanlýða dalmýþ iki çift göz buðulanýyor, lakin beceremiyor aðlamayý. sonrasýnda bir koyuvermiþlik sarmalýyor bedeni, inceldiði yerden kopsun misali.. ben böylemiyim,böylesine içten içe birþeylere dargýn,kýrgýn.. böyle olmamalýyým ben; sevmeliyim bir güzeli,çok sevmeliyim. o güzel sadece güzel olmamalý, beniadam gibi adam etmeli. yeniden yazýp,yeniden çizmeli beni. ben bir güzel sevmeliyim, gel dedimmi gelmeli.. ama o güzel beni, daha çok sevmeli. annem gibi dupduru, bembeyaz sevmeli..
Sosyal Medyada Paylaşın:
balad Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.