bazýlarýnýn kaderidir ateþte yanmak-suda boðulmak çok sevse de güneþi-denizi.. bazýlarý az yaþar ve sadece çocuk olabilmiþtir küçük mezar taþýnýn üstünde koca bir ömür yazmaz adýnýn ilk hecesine bakanlar ve tarihlerini görenler tekrar geri dönemezler hayata elleri kalkmaz cenaze tekbirine sesleri boðuktur yazda bile kimseleri olmasa da çocuktur ve en kutsalýdýr insanýmýn büyümeyecek olan çocuk elleri.. bazýlarýnýn kaderidir anne-babalarýndan önce ölmek sevdiði oyunlarý çok oynayamadan ve daha iki caný olduðunu bilmeden yanmak-oyun dýþý kalmak-dýþlanmak daha mýzýkçýlýk bile yapamadan ve yapan arkadaþýyla küsmeden yanlýþý iþleyerek görmeden ve daha mezar bile tanýmamýþ ölü bile seyretmemiþken üzerine düþen býçak soðukluðu ve beyazýn çekiciliðine raðmen kaçýp gitmek gibi gelir ve annesi bile onu býrakýr toprak soðukluðunda öylece kalýr ancak melekler örter üstünü yalnýz deðildir yine bilir bunu yeni annesi çaðýrýr onu ve ben anlarým ki Azrail bazen kadýn olur yavrulara bazen anne olur ölü çocuklara.. Sosyal Medyada Paylaşın:
islanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.