Sevenin kalbine bak, hevesten ne uzak!

Gönül
aþka amil bir sebildir


Hak için
ceht eden mücbirdir,
sedasýna ram firkattir


Ne kadar
harap olsa, feda olmak
için vecde maruf hicrandýr


Histen çok uzaktýr,
keyfiyeti ne yapacaktýr,
ruhuyla barýþýk bir vivdandýr


Ne kadar
melülleþse sabrý ardýr


Kanaat
ettiði nispette
vuslata ziyadesiyle yakýndýr


Çilenin
pervazlarýnda nefes alan,
süruruna kanan naif efkardýr


Þayet
bir har varsa,
gözlerden dökülen
yaþlar niyazsa, kim için nidadýr


Hangi
nefes hasreti tanýmaz


Ruhunun
derinliklerinde
sessizlik içinde barýndýrmaz


Umutlarýn
günyüzüne çýkmasý için
sabýrla uyutmaz, nasibine adanmaz


Sadakati ve ihaneti
þehrederek hakikatin
ecriyle nefsini terbiyeye çalýþmaz


Heves ne
kadar umulan niyazdýr


Nefsin
süretinden nükseden
hüsran için kalbine tavdýr


Ýnsan
hangi gaye uðruna can
taþýmaktadýr, hesap çok mu uzaktýr


Hangi
mazi sayfasýný aralarsan,
ruhunda derin bir hicran yaþatacaktýr


Kalbi buruk
kimi görürsen ürkme


Sinesinden
nükseden insicamý
sessizlik içinde dinle


Hüzün
buðulu gözlerden süsülür,
sürur saadet adýna sevinçtir diye


Bahtýný arileþtirme,
uman denizlerden müteþekkildir,
kalp söyle kimindir çekinme


Kollarýn
boþ kalsa, umudun açmazsa


Nefesin
tükenmeden yerinme, vakti
ne zaman haline yakýndýr aðlama


Herþeyin
hayýrlara tebdil olmasý için
yakar vurunma, ah u zara hiç sýðýnma


Ruhun ve kalbin
Rabbin için vakfedilmeli,
nedamet içinde nefse kýlýf geçirilmemeli




Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: