ÇOCUKCA
Çocuk ‘‘kalabilmeli’’ insan…
Yüreðini suya fýrlatýp sektirmeli…
Aklýna estikçe seksek oynayabilmeli mesela.
Hem de en mýzýr gocagarýnýn kapýsýnda…
Gülerken kahkahalarý bütün evrene karýþmalý…
Aðladýðýný tüm çýplaklýðýyla taþýrmalý gözlerinden…
Yani samimi olmalý insan… Samimi olmalý…
Rüzgarla seviþircesine koþmalý durduk yere…
Düþmekten korkmamalý kalkmanýn tadýna varabilmek uðruna.
Yaþamýn parkurunda özgür bir tay gibi yol almalý.
Týpký yavru bir kuþ gibi, uçmayý öðrenebilmek için
Yuvadan atlamayý göze alabilmeli, bilinmezliðin boþluðuna.
Yüreðinin sýnýrsýzlýðýyla týpký bir çocuk gibi…
Sevinçlerini uçurtmasýna nakýþlayýp
Uçmalý hayallerinin uçsuz bucaksýz maviliklerine.
Sýnýr tanýmamalý…
Çocuk ‘‘kalabilmeli’’ insan…
Büyümek için telaþ yapmadan ve
Büyümeye fýrsat bulamadan yaþlanmalý…
Dizindeki yaradan ve ‘‘kocaman’’ aþkýndan baþka
Acýsý olmamalý ‘‘küçücük’’ yüreðinde…
Lingiri oynarken dünyayý bir kenara býrakýp
"Matsas, götsas, andirigidsas"
Saydýrmalý sevinçlerini deðneðin ucunda…
Dünya etrafýnda dönmeli insanýn…
Çocukluðuna dönmeli insan…
Dönmektense insanlýðýndan, ‘‘çocuk kalabilmeli’’…
ÝSMAÝL BOYRAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.