MEKANSIZ
Þöyle baþlayabilirdim
Gecenin sessizliðinde seni düþünüyorum
Ne yazýk ki seni düþünmüyorum
Karanlýklar içine dalmýþ gözlerim
Karanlýklar içindeki pýrýltýlarý seyrediyor
Iþýklar ara sýra bana göz kýrpýyorlar
Hayýr, hayýr, gökyüzü deðil, uzaklar
Ýlerideki daðlarýn eteklerinde ýþýklar
Sakýn zannetme sen varsýn orada
Biliyorum sen yoksun oralarda
Çünkü sen, kalbimin ortasýnda
Saklýsýn sevgimin ýsýttýðý odada
Bir esintinin yüzüne çarptým
Yaklaþan sese seslendi kulaðým
Dilimse suskun, cevapsýz kaldý sorularým
Biliyorum çok geç oldu, uykuyu kaçýrdým
Gece on ikiyi geçti, dün bitti, artýk yarýn
Ama güneþ doðmadý hala dünden kalaným
Yaðmur yaðsaydý yaðmurlanýrdý duygularým
Sessizliðin sesinde yankýlanýyor kulaklarým
Hayret gökyüzü pýrýl pýrýl
Yýldýzlar alabildiðine parlak
Ay’sa yarým, hilal battý batacak
Ama hiç biri bana ilham vermiyor
Hiç biri duygularýmý coþturmuyor
Ve gözlerim uzaklarda seni aramýyor
Mucize, sabah güneþ doðacak
Bütün karanlýklar aydýnlanacak
Hiç düþündüm mü bilmiyorum
Güneþsiz bir dünya nasýl olacak?
Ben yine buradan
Aydýnlýkta seyrettiðimde uzaklarý
Uzaklar bir baþka olacak
Belki þimdikinden daha derin
Daha güzel duygular uyandýracak
Yarýn olmadan bilemem ki
Aydýnlýðý karanlýkta sorgulayamam ki
Tutku bir serüven, hayatýmýn algýsýnda
Sen varsýn, her zaman varlýðýmýn yazgýsýnda
Baþýnda, ortasýnda, sonunda
Sorgularýmdan öte, tüm cevaplarýmda
Ben sana mekân gösteremem ki
Zamanlar biçip ömür veremem ki
Bilirim bir sevgidir senden bana
Saklý tutabildiðim kalbimin ortasýnda
Sevgin mekân olur senin mekânsýzlýðýnda
Çýtýrtý, gürültü, patýrtý yazgýsýnda
Korkularým yok, senli varlýðýmda
31.07.2009 - Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.