V þekli bir avcýyla
açlýðýna vurulan serçelere bölsem kendimi diyorum
kaç küçük et çürütür insanlar tenimde bilmiyorum
sesimi bilmediðim sokaklara yolluyorum
ki her harf eðri bir lisanla sataþýyor dudaklarýma
þehir esniyor sesimi soluma uyuyup kalýyorum
buruþuk hitaplarla topluyorum kendimi
manasýný arayan kelimelerle oturmuþluðum var
sanki konuk gece sanki gece kükrüyor sesime vardýðýnda
bilmediðim mecralarýmý dolaþýyor þair’ler
üstü açýk unutulan fikirlerimi assam
harflerimden damlardý yaðmur içime
gün beyazýna ziyaret
dut aðacýna emanet zihin
fer kuytularýma zeminden bu yana askýntý bir düþ
sonra
kayýp kayýp daðýlýyor cümleler
gölgen ýslak itiraflarýmý saklýyor
sen istersen bir gezin þuurumda
bu yaðan yaðmurlar bile kendinden kopuk
oysa bir harfin boynunu büküp kalmaktý
teninde baþlayan rüzgârýn teninde döllenmesine iþaret
benden kopan her adýmým dudaklarýmý terk eden bir sefil
bilinmeyenlerle sorgulardaydý
o eðri harfle baþlayan lisan þart koþmuþ zamana
filizlerim yol boyunu ayýrýr sýyýrýr
kahýr gülüm göm yüzümü zamana der gibiydi
ihtilal sanýðýyýmdým okudum bütün itiraflarýný gecenin
o karaya düþkünlüðünü sýyrýlýp öpmüþ ayaklarýný üstelik
oysa aðrýyan yerinden kopuktu düþler
aðardýðý yerde isyan i sancý ürküyorum rüzgar gibi
saldýrýyorum þehre kýyafetlerini unutmuþ bir siyahiyim
dön yüzünü oradan buralara ya da dönme öylece dur
fikrimle kavgamý bekle sorma bir þey bekle biraz beni
kendime birkaç sana bilmem kaç bahar geç kaldým
sarýyorum rakamlarý bakma ben seslenmeden bekle
bilirsin
sokaklar hiç bu kadar sarkmazdý þarkýlara
perçeminin sayýsý kadar çizilmezdi adýn sýralara
ki ellerim sýraya siper
bir teneffüs ihtimali var gözlerimin ucunda
beklemeler kendinden ihbar
parmaklarýmda incinen kehribar
bir seslensem de az yol eylese sabrýna
ýslak tenimi alýp yaslansam arþýna öyle
soluma uyuyup uyuyup kalsam
buruþuk haykýrýþlarý kentine saklasam
kendimi baþa alýp sana sarsam