durun daha bırakmadım
Ben, hiç yalnýz kalmadým düþlerimle,
Bana, sunulan hayatý yudumladým sessizce,
Bu böyle olmalý dediler boyun eðdim,
Ben hiç yalnýz kalmadýmki kendimle...
Bana ne diyemedim aktarýlan hüzünlere,
Ya sen niye beni uyarmadýn nerdesin diye,
Çaðlamaya kalktým, sözlerim dinlenmedi ki hiç,
Ben hiç yalnýz kalmadým sevgiyle aþkla...
Þimdi benden ne bekliyorsunuz ki ,
Susuz kalmýþ balýk misali, dönemedim baþa,
Ýyi de nasýl mücadele edilir bu hayatla,
Ben hiç yalnýz kalmadýmki yaþamla...
Durun ya, ben hiç doymadým gülmelere,
Kýrlarda koþup baðýrmadým haykýrarak,
Hiç hýz yapmadým, hep yavaþ gittim yollarý,
Tamam da ben hiç yalnýz kalmadým çocukluðumla ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.