Ufak tefek minicik kara kuru bir kadýn Her gün buradan geçer bu köþkün hizmetçisi. Peþinde olmadý hiç ne katýn ne de yatýn. Aza kanaât eder bu köþkün hizmetçisi.
Yýllardýr deðiþmedi baþýnda ki örtüsü Adýmlarý kuvvetli sanki asker ordusu. Gözü karadýr onun hiç olmaz ki korkusu Her gün buradan geçer bu köþkün hizmetçisi.
Kaldýrmaz hiç baþýný bakmazki saða sola. Pire gibi yürüyor düþmeye görsün yola. Hiç zararý dokunmaz çevresinde bir kula. Biçare yaþar gider bu köþkün hizmetçisi.
Aksatmaz görevini iþini sýký tutar. Ne bir gün hasta olur ne de yatakta yatar. Rabbine niyaz eder þükrüne þükür katar. Kader mantýðý güder bu köþkün hizmetçisi
Derner toplar her yeri çiçeklere su verir. Çarþý pazar dolaþýr eve ihtiyaç görür Bazen öyle yorulur ayaklarýný sürür Hesabý kendi eder bu köþkün hizmercisi.
Bilirki bir gün bunun sorulacak hesabý. Rehber eder kendine o en büyük kitabý. En kötü kula bile gülüm olur hitabý. Resul yolundan gider bu köþkün hizmetçisi.
Hizmetçidir sonuçta beþ paradýr ederi Gönlünde bir yaradýr tükenmeyen kederi Bir gün gülecek diye bekler durur kaderi. Haline hep þükreder bu köþkün hizmetçisi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
S.SAMYELİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.