Dante’nin arafta kalmýþ meleðiyim ben... Dali’nin çizdiði gibi þaþkýn, karamsar ve bir o kadar da umutsuzum... Olaylara bir anlam veremiyorum. Kendimi tanýyamýyorum. Ne istediðimi bilmiyorum. Bu hayat benim hayatým mý, Bir baþkasýnýn mý? Þüphe içindeyim. Kararsýzým.
Tek bildiðim; artýk kaçamam... Vakit geldi... Ve ben sonunda içimdeki tüm çekmeceleri açtým. En giz yüklülerini bile... Þu an hayretle içlerine bakýyorum. Baktýkça sersemliyorum; Bu ben, ben miyim diye. Peki, çekmecelerdeki gerçek bensem, Aynaya baktýðýmda gördüðüm suret kim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Curcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.