Kabataþ iskelesinde oyurdum bir bankete saatlerce kýz kulesini seyrediyorum istanbul o kadar sessizki hava da kar soðoðu var hep düþünüyorum da dýþarýda her þey güllük gülistanlýk benim içimde fýrtýnalar kopuyor ben yaþýyorum eskisi gibi ama içimde hep bir þeyler eksik sen giderken sanki bir þeyler kopardýn benden hani demiþtimya sana "her aþkýn bir aptal aþýðý var" diye þimdi bu aþkta aptal aþýk ben oldum bundan inanki gocunmuyorum gocunduðum tek þey onyedi milyonluk þehirde bir benim galiba yalnýzlýklarý oynayan kalabalýk içinde yalnýz kalan ne kadar kolay deðilmi senin için ben seven sen sevilen hep böyle olmadýmý zaten sana basit gibi gelen duygular gücümün bittiði yerd patlamalarým ayný þu anda olduðu gibi "aptal aþýðým" diyorsun bana ne kadar aþýk ettim bu adamý kendime bende diyorumki seni tanýmanýn günahýn bedeli bu aþk ****sýr defterim ****
Sosyal Medyada Paylaşın:
KUŞNAZLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.