Ýçimden çýðlýk atarak susuyorum. Susuyorum... Yüreðimde o kadar güzelsin ki. Susuyorum... Demiþtim ya yüreðim üþüyor sevgili. Þimdi yüreðim, Susmayý öðreniyor...
Biliyorum Her gün, her saat, Haykýracak, baðýracak, parçalayacak içimi. Yüzümde o gülümsemen yer edinecek, Her defasýnda, O hiç sevmediðim ‘’yüzlerinde maske var ‘’ dediðim, Ýnsanlardan olacaðým…
Her soðuk üþütmediði gibi, Her ateþte yakamaz. Kör kuyularda çaresiz ‘’BÝZÝ’’.
Biliyorsun, Üþüyorum; Alev alev üþüyorum... Hani saatlerce, Sessiz,sensiz. Tek kelime yazmadan, Suskunluklarým var... Þiirlerinde, Kurduðun cümlelerde. Ýçimi ýsýtacak anlamlarý Yakalamaya çalýþmaktan Baþka bir þey, Yok hayatýmda....
Yakaladýðýmda ise Kaybettiðimi hissetmemden, Öteye gitmeyen bekleyiþlerim var benim...
Biliyor musun? Sevgili Her kaybettiðimde, Yeniden yakalama çabam... Öldürüyor Ceylanýný, Tüm çabalarýmý Dar aðacýnda asmak istiyorum.
Her gün, Üþürken alev alev yanmaktan Yanarken üþümekten yoruldum Sevgili...
Haykýran suskunluðumu dinlemek istemiyorum. Dilimin ucuna gelip de silinen, Söyleyemediklerim yakýyor artýk, Yüreðimi ve benliðimi, Kaybetmekten korktuðum Yüreðim deki SENÝ, Saklamak için.....
Sustum Sevgili, Ben Sustum,Sustum Biliyorsun !
Beyza Sosyal Medyada Paylaşın:
Suskunkadın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.