Aile özlemiyle kývranan,
Dýþlanan,yoksun býrakýlan,
Horlanan çocuklar,
Kanatlarý kýrýk kuþ gibi,
Çýrpýnýþlarý gözler önünde.
Sorumsuz anne,babalar,
Konuk olduðumuz dünyada,
Onlarýn hayatlarýný neden,
Muhteþem deðil,zindan ediyoruz,
Yaradan insaný mükemmel yaratmýþ,
Tüm tabiatý güzellikleriyle,
Ýnsanýn hizmetine sunmuþ,
Bize ne oluyor da bu Cenneti,
Cehenneme çeviriyoruz.
Her þeyden üstün tutacaðýmýz,
Gururumuz bizim çocuklarýmýzý,
Neden baþý boþ býrakýyoruz,
Hiçbir suçu günahý olmayan,
Tertemiz dünyalarýný kirletiyor,
Neden evden uzaklaþtýrýyoruz.
Yanlýþ yola sapmalarýna,
Amaçsýz baþý boþ gezmelerine,
Neden sebep oluyoruz.
Bahçemizin çiçekleri onlar,
Daha açmadan solduruyoruz.
Verebileceðimiz en güzel hazine,
Sevgi,biraz ilgi alaka deðil mi?
Evinde aradýðý sevgiyi,ilgiyi,
Özlemini çektiði þefkati verelim,
Çok þey deðil istedikleri,
Tatlý bir bakýþ,
Ýçten samimi,gülümseme,
Candan hakiki bir sýcaklýk,
Ýnanýn hepsi bu kadar..
Sami ARLAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.