Ölmedim Anne

paslý bir ranzanýn demirlerine
týrnakla kazýnmýþ, özgürlük
soðuk ve acýmasýz bir yüz ifadesiyle duran
duvarlara perçinlenmiþ adeta
her yaným,
her yaným özgürlüktü oysa
geçit vermeyen demir kapýnýn
ardýnda duran gardiyanlarý saymazsam

avunuyorum yýllardýr tepemde duran,
sönmeye yüz tutmuþ bir lambayla
sýzar diyorum belki güneþ, bulursa bir aralýk
unuttum çünkü yýllardýr gözüm nasýl kamaþýr
unuttum ekmeðin kokusunu,
memleketimin havasýný,
unuttum suyun tadýný,
su nasýldýr...

karanlýk bir hücrede yýllardýr bekliyorum idamý
her yaným özgürlüðü anlatýyordu oysa
sönmeye ramak kalmýþ bir lamba...
okuduðum romanlar...
yazdýðým þiirler...
her þey, ama her þey özgürlüðü anlatýyordu bana
unutmuþum çünkü yýllardýr
nasýl ve nerden doðar güneþ...
unutmuþum düþlerin rengini...
hayal geçidini...
unutmuþum anne, unutmuþum yüzünü
baðýþla beni,
keþke hep çocuk, çocuk kalsaydým
dizlerinin dibinde

þimdi gardiyanlarý sarmýþ bir telaþ
dar aðacým hazýrmýþ anne
kýyýsýndayým artýk ömrün
yürüyorum bak, gidiyorum yavaþ yavaþ
üzülme sakýn, üzülüp aðýtlar yakma
az önce kamaþtý gözüm...
ben ölmedim...
ölmedim...
özgürüm artýk anne...


18.08.2002 / 01:45

Sosyal Medyada Paylaşın: