ANNE (1)

Doðduðum gün saçýn yüzüme deðdi,
Tellerin boynumu, dolasýn anne.
Küçücük dudaðým sýrrýna erdi,
Bakýþýn ruhumu belesin anne.

Sevda ocaðýnda esen bir yeldim,
Rabbim istedi de misafir geldim,
Adýný andýkça akan bir seldim,
Gönül daðlarýmda sýlasýn anne.

Ilýk nefesini içimde duydum,
Hakka teslim olup, emrine uydum,
Ben ben olmaz iken, bir damla suydum,
Ansýzýn kapýmý çalasýn anne.

Ruhum okþanýrdý dedikçe yavrum,
Küçücük dünyamda hayâlin(i) kurdum,
Bir gün gelir diye bekleyip durdum,
Akan gözyaþýmý silesin anne.

Gece çok karanlýk, yollarda kar var,
Otuz üç yýl sürdü, mühlet o kadar,
Öyle emreylemiþ, O Yüce Settar,
Rûz-u Mahþerde sen gülesin anne.

Kýnalý parmaðýn ucunda hüner,
Bilemezdim dertler üst üste biner,
Etrafýn(ý) kuþatmýþ gâm ile keder,
Þu garip baþýmda çilesin anne.

Ana kucaðýný sen de severdin,
Yaz gelse, anamý görseydim derdin,
Þimdi berabersin murada erdin,
Sonsuz muhabbete dalasýn anne.

Gönlün mü kýrýldý sevdiðin yâre?
Arayýp bulduðun bu muydu çâre?
Býrakýp da gittin gerçek diyâre,
Cennet-i Âlâ’da kalasýn anne..

Elâ gözlerinde gördüðüm ýþýk,
Ýçten bakýþýna ezelden âþýk,
Sevdiceðinle sen bir küs, barýþýk,
Onu da gönderdik, bilesin anne.

Kökü kuruyunca hiç dal uzar mý?
Ucu kýrýlýrsa kalem yazar mý?
Desek Ulu Dîvan karar bozar mý?
Gönlün imkânsýzý dilesin anne.

Vücud-u iklimim, sendin sebebim,
Öyle özledim ki, duracak kalbim,
Demek ki, benden çok severmiþ Rabbim,
Beni de yanýna alasýn anne.

Ruhun, üzerimde bir ulu çýnar,
Yýllardýr bu gözler hep seni arar,
Gönül mâbedime hâlâ kar yaðar,
Rüyamda haberin salasýn anne.

Bilirim severdin dað sümbülünü,
Seher vakti açan baðýn gülünü,
Yürek yangýnýndan kalan külünü,
Güller yas tutuyor bilesin anne.
Sosyal Medyada Paylaşın: