Adý var kendi yok ömür Ömür dediðin bir güldür, ............................bilemedin bir gündür Kafiyeler düzdüren adam! Tarifin boþuna, seven insana Aþkýn gözü kördür Ýstediðin kadar yaþa, ........................kendini öldürme pahasýna... Ölüm varsayýmdýr sonunda Ýntihar sayýklamalarýnda...
Adý var kendi yok ömür Kapanan bir çizginin ardýndan Yüzüme gülüþün görünür Bir fatihaya salarým kendimi Aðaran yüzümü bir Allah bir avucum görür Sen topraðýný sulayan damladan anlarsýn Çiçekler açtýðýnda çiçeðinden anlarým bense Ne sen bana ölümü anlatabilirsin þimdi Ne ben sana yanaklarýma yapýþýp kalan hayatý,
.......................Fakat haberdar gibiyiz az çok Parmaklarýmýza dolanan Yüreðimize düþen sakar sevgilerden... Nereden tutarsan tut þimdi Daðýlýr anýn Bilmelisin,fakat,hatýrana bir dua kadar uzaktayým Topraðýndan bir parça canevimde Hiçkimseye anlatamadýðým kadar ya-saklýyým Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine.S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.