Uçurumun kenarýndayým yine Nefesimde intihar korkusu var Bir baykuþ yuva yapmýþ yamaca Elimi uzattým kabul et dedim beni Reddetme bu zavallý kahrolasý viraneyi....
Uç uca ekledim ilmekleri yuvarladým Saçlarýma doladým da ucunu bekledim Sýraylaydý yuvarlanmak uçurumdan Dibine inmeden anlamak zordu anladým Darbeyi hýzlý yemeliydim ancak akýllanýrdým..
Ölmezdim biliyordum bu ilk deðildi düþüþüm Her düþüþ bir güçlü kalkýþtý bende bilirdim Yaralarým iyileþirdi daha bir güvensiz kalýrdým Aþký gömerdim bir kez daha o uçurumun ta dibine Çýkaracak o bileði bu kez daha fazla ýsýrýrdým...
Güneþ doðardý biliyordum, bu kez batýdan bana Kadehler meyhanelerde sýzardý sabahlarda Ama elbet günü gelirdi bilirdim beklerdim ben Alýþkýndým darbelere ben ölmeyide bilirdim Öle öle yaþamayý, yaþayarak ölmeyi bilirdim.
Duygularým sadece bendeydi sermezdim kimseye Halý deðildi o çiðnetmezdim önüne gelene Þahindi yüreðim bozukdu aðzým gelene Adam gibi sevmeyi adam gibi gitmeyi de bilirdim. Her seviyorum diyeni o uçuruma gömmeyide..
Açtým kanatlarýmý intiharým var martýlarla Beyazým, yalnýzým özgür bir kuþum ben Viranem benim dönerim keyfim isteyince Baykuþlara yol verdim ben sahiplendim oralarý Her vurulduðumda döner sararým yaralarýmý orada.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.