Dedi ki küçük çocuk;
’Düþündüðün çok yanlýþ
Seni çok ama çok seviyorum,
Sen benim can yoldaþým,sýr arkadaþýmsýn
Sana içimi dökünce rahatlýyorum
Sen hiç merak etme;
Benim kalbimde çok rahat
Kuþtüyü bir yerin var
Bana inan ve güven.
Bu þiir çok moralimi bozdu.
Oysa ben seni ne çok seviyorum bir bilsen...’
O zaman anladý ki;
Sözkonusu sevgi olunca,
Bazen büyükler de çocuklaþýr.
Ve bazen büyüyen çocuklar teselli eder onlarý.
Küçük Çocuk O’nu çooook seviyordu.
Týpký O’nun sevdiði gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.