Yorulmuþ hayat lülelerinde kýzýn; kulaðý pas tutmuþ gencecik ruhunun sesleniyor gamzelerine eski çeyiz sandýðý duyamýyor ki ...... Tutmuyor ellerinden þans güldürmüyor yüzünü hiç kader. Yürüdükçe sokaklarýnda kamburlu eski þehrin kan damlýyor topuklarýndan anýlarýndan bir cam kesiyor çünkü. Türkülere düþmüþ o gurbet sancýsý yüreðinede bir ateþ gibi düþüyor. Tükenmiþ hayat kirpiklerinde kýzýn, tuz kalmamýþ gözyaþlarýnda aðlamaktan. Yanaðýnýn alý bile soluk elleri nasýr baðlamýþ yaþamýn çorak topraklarýný kurcalamaktan. Bir kýz tanýdým Þubatýn ortalarýnda. Yüzü hiç çýkmýyor aklýmdan..................a/yvsl
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.