Sanmayýn ki sultaným saraylarda yaþarým Kerpiçten evi olan köylünün çocuðuyum Kýrk yýldýr soyadýný gurur ile taþýrým Serveti sevi olan köylünün çocuðuyum
Ekim ayý gelince topraða tohum eken Nasibin de olaný týrnaklarýyla söken Kýzýl güneþ altýnda boncuk boncuk ter döken Ekine týrpan vuran köylünün çocuðuyum
Kuru soðan ekmeði çeþme basýnda yiyen Þükür bu günde doyduk hamdolsun Rabbim diyen Nasýrlý elleriyle baþýna kasket giyen Kaðnýya sapý saran köylünün çocuðuyum
Öküze hooo deyip de tarladan yola çýkýp Çýkarýp tabakadan acý tütünü yakýp Üflediði dumanýn ardýndan dalgýn bakýp Ova düzüne varan köylünün çocuðuyum
Yüklediði yükleri bir hamlede deviren Dövenle harman dövüp yaba ile çeviren Sarý saman tozuyla ciðerini geviren Yelin önünde duran köylünün çocuðuyum
Yaba ile savurup saptan saman ayýran Kendinden önce bizi düþünüp de kayýran Kendisi aç yatýp da karnýmýzý doyuran Her þerri hayra yoran köylünün çocuðuyum
Yalan yere söz edip riyakârý övmeyen Kýz doðurdun sen diye anamý hiç dövmeyen Bir kez olsun kýzýp da arkamýzdan sövmeyen Bizi þefkatle saran köylünün çocuðuyum Sosyal Medyada Paylaşın:
S.SAMYELİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.