tiyatro sahnesinde bir kadýn
üstünde salaþtan elbise
devrik saçlarýna yapýþýrken spot ýþýklarý
göz altý çukurlarý
çöken kemikleri aðlýyor sanki
sahte yüzler
asýlmalý davranýþlar bedeninde geziyor
kaçmak
sýyrýlmak zincire baðlý
büründüðü rol hayatýn yalýn aynasýna yansýyor
dulluðun sardýðý að çevrelerken tenini
nefesi deðiyor kýzgýn mýha
dövmeli meme ucu emilirken gece yarýlarý
mizahi bir gülüþ atýyor yaþama
aslýnda
cinsel iþtahý çoktan soyunu tüketti
artýk hiç bir erkek
hiç bir ruh aklayamaz kanayan caný
oysa sanatý her derde deva bildi
sadece sanat için soyundu
üryanlýðý
adamsal koyunlara otlatmadý asla
ilk defa
paris de sevdi aþký
zorba’nýn muntazam tutkusu çökertirken þehri
paranoya bir haz kýrdý þahlanan dikenleri
daha önceleri sadece öpüþen beþ duyu
yataða salýverdi kendini eyfelin gölgesinde
üç gün
üç gece seviþti kadýn
garip sarhoþluktan ayýlýrken tan rengine sipariþ verdi
o an
ele alýnmýþ tüm sözler koyu noktalandý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.