keyfiyeti emrine amade bir þiir olsun bu
alýn terine karýþan ahlarla dem tutmuþ
vaftizi bozulmuþ bir çan sesi ya da
ve makbul bakýþlarýn prensesi diye baþlasýn dizeler
içinin kuzeyine oturmuþ
acýsý hýrsýný bastýrýr misali
suskun bir çocuðu olsun filmin
içlenerek duman çýkartan küskünlüðünden
ve azotu bol bir aðýt kondursun diline
hep yalanlarýyla yaþayan falcýlar gibi
yarýnlar hep senindir!
kaderin makus mürekkebini tasvirler gözleri
aklýna her geleni söylemek bestelesin dili
kollarýnýn izdüþümü gölgesine eklendiðinde
girsin irislerinden içeri
ve en acý replik sona kalsýn yine
-en afili
artýk serbestsin!
.................................................
bir sessiz oyun düþmüþtü payýmýza
debisinin suskunluðunca çýðlýk çýðlýða
bir birine düðümlü iki kelebek vardý
ne kýrmýzýya benzer bir renkti
ne mavisi bildik
manifestosu irislerin uzun odaklarýnda saklý
yüreðin kýskanç telleriyle sýmsýký baðlý
çaðlayan gibi kükrerken bile, bir yaný hep ürkek
hiç bilmiyoruz!
ki; bu aþk demek!
.................................................
sonra balýklar göçer engin denizlere
dalgalar gelgitleri öðrenir
denizkýzý öyküyü terkeder
zaman galebe þarkýlara aldanýrken
bir harabe sarar genizleri
kabuk baðlar, umut kaydýrmaktan suyun yüzü
su ayný sudur belki
fakat tabular sýktýkça avuçlar daha da gevþer!
ucuz sözcüklerin umarsýz gel-gitleriyle geçer günler
ve bir denizci vardýr hâlâ masaldan kalan
-denizini bekleyen
eski kayýðýný terkedip, o mavi adaya yamanan
avuçlarýndaki eski yaralarý, yeni dualar sývayan
mavisine karalar düþerken benzinin
hemzemin korkularla içre aðlayan
bu bir rüyâdýr
ve film biterken uyanýr Halikarnas
hep olduðu gibi
denizkýzý ritüele hep gecikir!
saðmal apoletlerine hâlâ yakamoz vurur gibi dursa da
son perdede depremler alýr üzerine deniz
hoþçakal ayetleri yeni yeni derlenirken
acziyeti tavan, acý bir sayha kalýr geride
ve ezbere bildiði sufleler giyinir dil
sevmek illa sahip olmak deðildir!
ve nedense ona hep bâkidir denir
oysa ayrýk harflerin birleþik cümlelerinde demlenir
zaman artýk teselli giyinmiþ bir süredir
lâkin, üþüyen nefesler iyi bilir
o, sýcak mevsimlerden kalan son bakiyedir
ve aþk filmlerinin son cümlesine ayrýlýk denir!
TopraðýnSesi
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ayrılık Reçetesi ÖZGÜRLÜK ŞARKISI 1 - V FOR VENDETTA Gökyüzü Yaralanmış Kuş Masalı Vera'ya Mektuplar / En Çok Aydınlık Kirlenir Karanlıkta ÖZGÜRLÜK ŞARKISI - V FOR VENDETTA MÜPTEZEL TEMAŞA Bir Gün Herkes Fenerbahçe'li Olacak Homeros Raptiyeli Fırtına Kuşu BEYAZ YALNIZLIK Portakal Mavisi