Aþk;
Ýki çift göz’ün
Bir çift yürekle bütünleþtiði
Tek bir an’dýr...
Ýþte o an’dan itibaren nefs-i Dünya
Külliyen yalandýr...
Seveceksen;
Öleceðini bilebile yaþamak gibi seveceksin.
Yani içindeki ateþi ruhunla hissedeceksin.
Sonra o ateþi avucuna alýp
Seni divane edenin yüreðine üfleyeceksin.
Bir duaya amin gibi söyleyeceksin adýný...
Kentinde batan Güneþ’in
Baþka Kentlere doðup, ýsýttýðý gibi her yeri
Sen de bütün bir içtenlikle kucaklayacaksýn.
Ýlahi ateþ bedenini sardýðýnda
Musluktan bir avuç alýp
Ýçercesine dolduracaksýn benliðine
Sevdiðinin gözlerini.
Þükredeceksin sevebildiðin için...
Bir zamanlar soðuk kýþ gecelerinde,
Küçücük iþaret parmaðýmýzla
Camýn buðusuna çizdiðimiz Güneþ’in
Isýttýðý o küçücük yürek,
Artýk yarin göðüs kafesinde
Kalp kalbe ýsýnacaktýr...
’’Ne zaman ki
Aþk biter; Güneþ söner...
Dünya soður... Zaman durur’’...
Yaþamýn tek þansý
Her zaman Aþk olacaktýr...
ÝSMAÝL BOYRAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.