DENİZ FENERİ
Bir deniz fenerin(in) olsam yerinde,
Dosta selam dursam her seferinde,
Hasret düðüm düðüm durur derinde,
Kolum baðlý kalsa ince belinde.
Hasret gemisiyim yüküm ayrýlýk,
Günlerdir yol çektim baðrým çok yanýk,
Hep seni aradým ufukta yazýk,
Hâlâ bekliyorum güvertesinde.
Yunus yol gösterir, bir de sen fener,
Kýrýlan dalgalar gövdeni döver,
Senin ayrýlýðýn ölümden beter,
Gönlüm dalgalanýr mendireðinde.
Özlemini yama yaptým gönlüme,
Konuþur dururum kendi kendime,
Bilmem, bir gün döner miyim bendime!
Can tükenir gölgen yaþar bedende.
Ah o gemilerde ben de olsaydým,
Yelkenine meltem olup dolsaydým.
Rûhun ilâcýný sende bulsaydým,
Keþke kaybolsaydým deniz dibinde.
Senin ýþýðýnla dostumun sesi,
Birlikte alsýnlar ortak nefesi,
Bir fener, bir gemi, bir dalga sesi,
Buluþsun gönlümün orta yerinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.