Deniz fenerinde hep beklediðim yerde
Güneþin gökyüzünü ürkütücü gri/ye
Mahkûm ederek ufukta kayboluyorken
Nemli soðuk esinti yerdeki kumlarý uçuruyordu.
Dalgalarýn köpüðü kýyýya vuruyor
Uzakta bir insan silueti görünüyordu
Ekmek kýrýntýlarýný ata ata yaklaþýyor
Denizin sanki tüm balýklarý martýlarý doyuruyordu.
O benim gül yüzlümden baþkasý deðildi..
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.