Ne zaman bunalýp
Uçurumun kenarýna geldiðimi düþünsem
Bir ýþýk parlar ta uzaktan
Ve bana gel der,
Tüm sýkýntýlarýndan uzaklaþýp.
Hiç dönmedim arkamý bu sese
Hep güvendim
Hep tahtýnda nazlanan bir ece gibi
Þefkatle yollarýna düþtüm
Beni kör kuyularda umutlandýran
Ýpek saçlarýna tutunup
Ve yine kurtuluþum geldi diyerek
Gülümsedim yeni bir güne...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.