YUMAK

YUMAK
Çileler ayýrýyorum geceleri
Evrenin dolaþýk iplerinden
Aç,açabilirsen
Yeþili çekiyorum ucundan
Çýrpýnýyor doða
Sarýyý asýlýyorum kýyýsýndan
Kuduruyor sonbahar
Hýrsýndan
Maviye dokunuyorum hafiften
Boþalýyor gökyüzü buluttan
Dokunmaya korkuyorum beyaza
Ellerimin kirinden
Öylesine sýcak ki kýrmýzý
Ellerimi yakýyor derinden
Pembeyi çekeliyorum usulca
Peþimde bir genç ordusu
Uçlarýna dokunuyorum mor iplerin
Yanaðýmda bir þaplak sesi
Kala-kala bir kara kalýyor
Avuçlarýmda
Aðarmayý bekliyor
Þakaklarýmda.


DEDE ÝRFAN ÇELÝK



Sosyal Medyada Paylaşın: