Sabaha Sabırla

Sabahýn hayrýna durmuþ sabýrla
oturmuþ sekiye
ocakta
üç ayaklý sacayakta
kahve cezvesi duman duman
ilâsalý avýla abanmýþ bir kuþluk vakti
kuþ sesleriyle þakýyor elvan elvan
bir de gökyüzü sunulmuþ bahtýna
ibriþim þalý salkým saçak
kâh duru mavi kâh bulut
ak pak tostoparlak.

Sen bunlarý unut,diyor hellâlisi Hacer Haným’a
üstümüzden bulut gelip geçerce
mevsim yaprak dökerce
unut unutabildiðince
iþte orada
Karakuz Ormaný bir kurþun menzili
ay karasý gün ortasý demez
yaz kýþ demez
Dobruca komitacýlarý pusu tutar sinsi sinsi.

Yaþanýlmaz, diyor vefalýsý Hacer Haným’a
yaþanýlmaz gayri bu toprakta
Yusuf’umu vurdular
vurdular Yusuf’u
güpegündüz
uluorta.

Ve bir göç
þekillennip büyüyor beynin kýlcal damarlarýnda
büyüdükçe çoðalýyor Köstence limanýnda
bir göç kýldan ince kýlýçtan keskin
uzun gecelerce uzun
Dobruca’dan
Anadolu’ya.

Denizde vapur
omuzda Yusuf gidiyor
kefenden taþmýþ al kan delikanlýlýðý dal budak
gökyüzünde bulut gidiyor gökyüzü ak pak tostoparlak
omuzdan omuza devrediyor meþe tahtasý tabut
ölümden ölüme devrediyor meþe tahtasý teneþir
devreden göçlerdir akþamdan sabaha
yýldan yýla Dobruca’dan Anadolu’ya
uzun gecelerce uzun
bulutlarla haþýr neþir.


Galip Sertel




Sosyal Medyada Paylaşın: