belki ince uçlu bir cibrenin ucundan çýkýyordur ilk satýrý açýyordur ilk nar çiçeði gibi pembe usul...
bir kalýp beyaz sabun köpüðü ebemkuþaðý renginden kokusu avcumda kalan saçýlmýþ satýr aralarýna gözleri yakan...
sýcacýk bir selamdý aðýttý yazýlmýþ telaþtý mavzer mavzer incecik yivinden oyalý mendil gibi fýrlamýþ...
en çok çýkandý daðlara en çok tutandý gidenlerin yasýný en çok kavgaya tutuþandý yanandý en çok zerdüþ ateþi en alýngandý boðazýnda düðüm düðüm istanbul... en deli borandý tunadan en güneye sýcak sulara...
dayanamazsýnýz baksanýz uçsuz bucaksýz bakýþlarýna en özleyendi kan kýrmýzý gelinciði kollarýna...
hayde more uçmayla biter mi kanatlarýna takýlan bulutun nemi. biter mi anlatmayla kendine uydurduðun masallar. arzuhaldir okunur dava dilekçenin baþýnda hatýrþinas parmaklarýnýn yazdýðý.
seni senden çok soran yok...
ben seni en tenha günlerinde bildim kitaplarýnýn kurdu bile alleme...
hadi uzun bir söylev çek bana boy boy insanlar geçsin üzerinden ölüsü boþ dirisi beþ para etmez kýlýklar karelensin sol yanýný loþ býraktýðýn duvara.
sis çökmüþ duman inmiþ zifos bir de serin hava sorma gitsin çakalýn çakala kardeþliði yok. oradan buradan derken konuþmaktan yorulur mu insan yorulduk dehþet çoðaldý apansýz türküler iç içeydik pir kimdi sultan kim abdalý daraðacýnda asmýþlar. muhbiri en son kim görmüþ öldürürken vicdanýnýn sesini kara gecede. nasýl atmýþtý adýmlarýný gayrý meþru bir bir anlattýn sustum...
kaç öðün ölür insan kaç grizu gerek mangal yüreðe...
sýrtýndaydý güneþ gölgenin saçlarý savruluyordu rüzgarda simsiyah... eski mor gibi üst üste geldikçe çoðalan.
bir baþladýmý nessun dorma gel gitler girdaplar koro solo bulut dað dalga kumsalda çýplak ayak izi...
yine belki komiðimdir binlerce kez saldýrýrken uzakçýl korkuma.
cesurum hem çok cesur... Sosyal Medyada Paylaşın:
kibritçikızınkibriti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.