Kaç çeþit yâr tanýdým, senden de vefâsýzdý.
Daha yolun baþýnda, gün dönmeden bana dön.
Oysa gaddar kalbine, benden çok vefâ sýzdý !
Birgün mezar taþýmda, son denmeden bana dön.
Birazcýk iffet eyle, yaptýðýndan da utan !
Kalbinden aþaðýya, at onu diyor þeytan !
Belki piþman olursun, aðýrmadan daha tan,
Otur birkez düþün de , can yanmadan bana dön.
Madem bu hayat bensiz, daha hoþ senin için,
Dilerim ben olmadan aðlarsýn için için !
Sanýyordum ki bende, dýþýnla birdir için,
Yalan sözden boþan da, mum sönmeden bana dön.
Ne böyle vuslat olur, ne aþk, ne de ayrýlýk.
Söyle bu ne mesafe, ne bu yaman gayrýlýk ?
Kalmamýþ bende inan, ne mecâl ne de kýlýk,
Soðuk kalpten taþýn da, kan donmadan bana dön.
Sorarlarsa halimi, kalbime gömdüm dersin,
Bu gönlüme hem sevinç, hem çekilmez kedersin !
Mevlâ’nýn kalemiyle, yazýlmýþ bir kadersin,
Çatma hilâl kaþýn da, kin sinmeden bana dön.
Unutmam için gerek, yalandan seven yürek !
Anlaman için beni, çöllere düþmen gerek.
Topraðý canla, baþla, üstüme kazma, kürek;
Atma yirmibeþimde, can yanmadan bana dön.
Serhat Ertaþ
( Þiirden Adam )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.