ASALAK
Sarmaþýklar ve güller, bir de çýnar aðacý
Bu güzel bahçemizde , birlikte yaþýyordu
Muhteþem duruyordu, orda çýnar aðacý
Sarmaþýklarý bile , sýrtýnda taþýyordu
Göklere uzanýrken, eðilmezken hiç yere
Bir gün bu ulu çýnar, kurudu birden bire
Yaþlýlýktýr diyerek, boyun eðdik kadere
Kuruyan her bir dalý, çaresiz düþüyordu
Güller de sararmaya, baþlayýnca aniden
Olmalýydý mutlaka, yaþtan baþka bir neden
Bir þeyler yapmalýydým, hiç vakit kaybetmeden
Aklýmda binbir soru, cevapsýz koþuyordu
Sarýlmadan aðaca, duramayan ayakta
Sarmaþýklar boðmuþtu, köklerini toprakta
Vicdan olmazdý elbet, böyle bir asalakta
Þimdi de güllerime, mezarlýk eþiyordu
Söktüm attým onlarý, çok zayýftý kökleri
Arsýzca çoðalmasý, ürkütür korkaklarý
Bir gidip bin gelse de, temizle topraklarý
Güllerim artýk benim, yeniden ýþýyordu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.