ARAF

Bir sandala binip acýlarla açýlmak denize
Ýnsanlar karýnca misali gözüksün sahilde
Sesim gitmesin göremesinler beni
Önce balýklara anlatýp tüm kederlerimi
Sonra ayaða kalkýp kollarýmý açýp iki yana
Avazým çýktýðý kadar baðýrmak istiyorum dünyaya
Ne kadar küfür varsa bildiðim ayýp günah demeden
Sövmek istiyorum bu hayata
Ne anasý kalmalý ne bacýsý ne de sülalesi
Tüm bildiðim küfürleri sýralamak utanmadan
Sonra atlamak denizin soðuk sularýna
Günahlarýmý býrakmak arýnmak denizde
Belki çýkarým suyun yüzüne belki de
Yorgun yüreði býrakýrým dinlensin diye
Denizin dibine


Daða çýkmak istiyorum zorlu bir týrmanýþla
Çýðlýk çýðlýða baðýrmak istiyorum
Bir gökyüzü duysun sesim birde toprak
Sonra oturup dizlerimin üstüne
Yaðmak istiyorum hiç durmadan hýçkýrarak
Bulut utanma dök üzerime göz yaþlarýný
Ben yaðayým topraða rahmet diye
Sen aðla acýlarla üzerime
Aðla bulut acýlardan ýslansýn yüreðim
Islak ellerim ve bedenim acýp kollarýmý iki yana
Býrakayým yorgun yüreðimi uçurumun ucundan
Boþluða


Tutmasýn melekler ellerimden
Yakalamasýn ayaklarýmdan zebaniler
Götürmesinler Araflara hapsedilsin yüreðim
Ne seni geride býrakýp gidebilirim
Ne de bu acýlarla yanýnda olabilirim
Ben sensiz Araf da kalmaya mahkum biriyim
Gitmeyi de beceremedim kalmayý da bilemedim
Ben sensizlikte seninle gibiyim
Senin yanýnda sensizlik özlemi içindeyim


ERAY ÖZGÖR SARIKAYA

22.2.2012

Sosyal Medyada Paylaşın: