Bu gece tadým hiç yok, aðlarým aðlatamam
Duvarlarýn boþ yüzü, neden böyle çok ekþi
Gözlerimde sevdayla çaðlarým çaðlatamam
Hiç kimse anlamýyor gönlüm denen serkeþi
Kapanmayan yaramý, bir daha kanatmayýn
Ne hatýralar sarsýn, ne umud, ne de dostum
,,Bülbüleˮ boþ kafesi ,,güllerleˮ donatmayýn
Aðzýmý býçak açmaz, ben ebediyyen sustum
Kalbimde kara kýþ var, ruhum titriyor gece
Yanaðýmda göz yaþým gün ortasýnda dondu
Altýnda kaldýðým çýð, kalkmaz ecelden önce
Umud çiçeklerime, düþen her kar bir tondu
Güneþ doðma ne olur, erimesin bu karlar
Bir daha hiç açmasýn, sarý sarý çiðdemler
Hep yapraklarýný yer, sürü sürü davarlar
Daðlarda duman olur içimdeki matemler
Bu gece keyfim hiç yok, kelimeler kekeme
Manalar sanki mefluç, âdeta ruhsuz ceset
Sevda ,,vedaˮ ediyor, çorak gönül ülkeme
Ey gönül gerçek aþký, arama artýk pes et
S / ÂYE (21:25) 21 Þubat 2012 / Wuppertal / Almanya