Rüzgar önce bir tülü kaldýrdý, Sonra altýndaki gözkapaklarýný. Uzak dallarýn yapraklarý kýmýldadý, Göldeki su titredi, Kurbaðalar huzursuzlaþtý. Rüzgar pencereden girdiðinde Önce seni uyandýrdý, Sonra beþikteki bebeði. Rüzgar döndü durdu Ama bir türlü beni bulamadý.
Mezarlýkta esmiyor rüzgar. Esse bilirim, Kokun gelir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İlhan Kemal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.