adým adým
kasaba kasaba
þehir þehir
diyar diyar gezer dururum
çimensiz çayýra da
bozkýr kýra da
yüksek daða da
çok bilinmeze de giderim
-iþim ne?-
hesabýný yapmam zamanýn
yelkona sýrt çevirip
akrebi kendi haline býrakýp
düþerim yoluma
bakarým önüme
kimse umrumda deðildir
içimdeki çocuk sað kaldýkça
ve kimse ben gibi kýymetli deðildir
kalbim aþk(a) attýkça