hayat denilen ince bir çizginin eþkýya geçiþlerinde
adým adým soludum hiçliðimi...
çokça gözyaþý içtim þerefine
ölümün her soðuk nefesinde
içimde filizlenen ateþ çiçeðim oldun
gün oldu yosunlaþmýþ sarp bir kaya oldu bedenim
sen ise, masmavi denizlerden yükselen beyaz saçlý prenses oldun
köpük oldun, nefes oldun, deðdin tuzlu hoyrat tenime
gündüzlere deðil gecelere sorun beni
doðmayan güneþlere, kumsallara sorun
martýlarýn çýðlýklarýnda sen diye dans ettiðim
sarýlýp, sarýlýp aðladýðým gölgelerime sorun beni
üzerine her gece tünediðim kýrýk dökük sandala sorun beni
bu sandalla yüzdürdüm düþlerimi
çokça kürek çektim göðün davetkar yüzüne
yakamoz diye topladýðým yýldýzlara hep senin adýný koydum
düþlerim de büyüttüm ben bu aþký
gün geceye
geceler bana, düþlerim de sana düþ/tü kadýným...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.