Beni düþün, Sevinçten baðýrdýðýnda, hüzünle hýçkýrdýðýnda Yakamozun bir pýrýltýsý deðilim, ben yakamozun ta kendisiyim Ateþin sýcaklýðýnda, buzun serinliðinde, yapraðýn kýpýrtýsýnda Kokladýðýn çiçeðin tohumuydum Ve büyüdüm, büyüdüm Kök verdim aðaçlara binlerce yýldýr ayaktayým.
Beni düþün, Çok küçük düþünüyorsun, daha ötelerde düþün Biliyorsun beni hiçbir zaman göremeyeceksin Beni düþün düþünce ufkunun ötesinde düþün Gökyüzünün katmanlarýnda, Bilinmeyen uzaklýklarýn aydýnlýðýnda düþün Ve hiç ummadýðýn anda gözlerinin ýþýðýndayým Söylediðin þarkýlarýn nâmeleriyim, þiirlerinde kâfiyeyim Beni görme umudun da, her þeyin sonu gibi bir gün bitecek Þarkýlar mazide kalacak, gözlerindeki ýþýk sönecek Þiirlerindeki mýsralarda dudak kýpýrtýlarýnda unutulup gidecek. Sosyal Medyada Paylaşın:
@ŞK_M£L£Ğİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.