Ey İnsan
Ömürler geçerken fark edilmeden,
Ýç içe saklanýr sevinç ve keder,
Fýrsatlar gelir gider bilmeden,
Halden hale koyar insaný kader.
Zamanla bakarsýn söner arzular,
Sevgiler o eski sevgiler deðil.
Bölünür bin türlü dertle uykular,
Belirir duvarda binlerce þekil.
Duygular deðiþir mantýða inat,
Yaþanmýþ anýlar sisler ardýnda.
Sýrlara aþina yaþlý kainat,
Manalar gizlenir sesler ardýnda.
Avutmaz insaný kalabalýklar,
Yalnýzlýk gülümser gelir de bir an
Bozulur gün olur baþta saðlýklar,
Dost gözüyle bakar ölüme insan
Bir ezeli göçtür sürer muttasýl,
Kimse bilmez sýra kimin,yol kimin.
Karýþýnca ten topraða velhasýl,
Belli olmaz ayak kimin,kol kimin.
Durmaz avcunda akar su ömür,
Varlýðýn et,kemik,birkaç damla kan,
Bir mermi hýzýyla geçer bu ömür,
Ey hýrsýna esir zavallý insan.
Ýbrahim Saðýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.