Gönül fýrtýnasý eser durur bu þehirde Demlenir bir ömür yalnýzlýk Duygularýn güncesinde Kurur i mgeler beyaz parþumenlerle Çöküverir kalem korkuma Yenerim cesaretle.
Ýsli camlarýn ardýndan Gecenin buðusu iner gözlerime Gidemiyorum senden uzaða Yaþatýyorum seni þiirlerde Býrak kalayým dýþlanmýþ düþlerinde Zaten hafýzamda kayýtlý Nü/geceler seninle.
Hüzünle titreyen gönüle bir ah dokunur ince ince. Yýllar bana ihanet eder Ömür yaprak yaprak sarardý yine. Dudaðýmda siðaram lirik bir acý ruhumu sarar gece aleviyle Aþk küsmüþ gönlüm gitmek gerek Bende yürek göçü baþladý bile.
Sen severken gitmeyi hiç düþündünmü? Susma, Susarsan biteriz biz Oysa asi bir yýldýz gibi ben sevmeyi bilirdim Þimdi elem düþtü yüreðime Feryadýmý duyan olmaz bilirim.
ESÝN ÇEVÝKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozgurluk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.