BEN PERVÂNE SEN ATEŞ

Aþka fenâ susamýþtým , sevilmeye de çok açtým
Ýþte böyle bir zamanda sana lokma bandý gönlüm.
Ýlk baþta tereddüt ettim, sana baðlanmaktan kaçtým
Sen gerçekte zehirmiþsin gel gör ki bal sandý gönlüm.

Fazla tecrübesi yoktu bu iþlerde bir çýraktý
Acýlar ile yan yana mutluluða hep ýraktý
Ýþte bir macerâ daha onda derin iz býraktý
Neylersin ki bir bakýþa, bir gülüþe kandý gönlüm.

Ne yaptýn ki benim için, tek verdiðin bolca vaat
Baþtan sona zarardayým, göremedim bir menfaat
Mutluluk bulayým derken dert çekti her gün, her saat
Ama yine uslanmadý hep adýný andý gönlüm.

Ben dalýnda gonca güldüm bülbül olup çilemedin
Aðladýðým günler gelip göz yaþýmý silemedin
Aslýnda bir hazineydim kýymetimi bilemedin
Susamýþ gönüllere su, acýkana nan’dý gönlüm.

Oysa sana gökyüzünden parlak yýldýzlar dermiþtim
Bu hayatta neyim varsa senin önüne sermiþtim
Sadece bir kaç gün deðil, sana ömrümü vermiþtim
Benim için ne sen yolcu, ne de yolda han’dý gönlüm.

Nedenini anlamadým, yüreðim sana meyildi
Daha iyileri varken senin önünde eðildi
Sen anlayamadýn ama gelip geçici deðildi
Sen benim için cânandýn, sana dâim can’dý gönlüm.

Hayatýnda senden baþka ne varsa kenara attý
Bak yine beceremedi, yine çýrpýndýkça battý
Sýcak bir sevgi beklerken yazýk bir aleve çattý
Pervaneydi muma geldi, her dönüþte yandý gönlüm.



Nan: Ekmek

.

Sosyal Medyada Paylaşın: