Ey sevgili! Hasretin her öðün lokma lokma
Dizilir boðazýma, günümü zindan eder
Ben aþkýmdan yanarken kalbe ikilem sokma
Unutulma korkusu insaný candan eder
Damla damla düþüver bulutlarýn gözünden
Sýmsýký sarsýn seni atlastan yýldýzlýðým
Bir tebessüm yükselsin nemrutlarýn yüzünden
Düþtüðüm kör kuyuda tükensin yalnýzlýðým
Hayalindir buzlanmýþ nefesimle daðýlan
Aþkýn þah damarýnda taþýyorum ben onu
Kanýmda gözlerinin hasretidir boðulan
Ulu Tanrý’m, sen bana gösterme yokluðunu
Çilekeþ rüzgârlarýn sesi düþerken daðdan
Gönüllerdeki son aþk, son bekleyiþ, son umut
Her gün iþkence görür aþk yangýný dimaðdan
Allah’ým bir sýr gibi O’nu yüreðimde tut
Samsun
Ýbrahim COÞAR