sanki baþý boþ sandal gibi,
savuruyor beni kader rüzðarý,
hayatýn fýrtýnalý denizinde
bir kayadan ötekisine…
bir sahilden ikincisine…
tutmazki beni kimse boþ sahillerde
nede olsa eski bir tekneyim iþte...
kimse sahib çýkmaz, istemez beni
çekmez paslanmýþ küreklerimi
savrulurum kaderin rüzðarýnda
eskimiþ boþ bir sandalým iste,
kýrýlýr daðýlýrým bu gidiþle
yaklastýrýr beni ulaþamayacaðým sahillere
kader rüzðarý, dalga geçercesine
ve sonra, alýr götürür beni
karanlýk yanlýzlýk isyanýnýn derinliklerine
eskimiþ sahibsiz bir sandalým iþte
zaman zaman sahib çýkanlar
bindiler üzerime, gülüb eðlendiler
ve sonra, eskimiþ tahtalarýma delik açýb
saldýlar beni isyanlarýn karanlýk denizine
eskimiþ sahibsiz bir sandalým iþte
dalga geçtiler sefil halimle
kandýrdý, kullandýlar safým diye
tam muhtaç anýmda, tutup attýlar beni
þafaðý olmayan dertler denizine
eski yanýk bir sandalým iste
bana sahib çýkanlara, geçici olsada
hiç ama hiç hayinlik yapmadým, asla
serdim hayatýmý ayaklarýnýn altýna
bastý geçtiler çürümüþ tahtalarýma, ezercesine
kullanýlmýþ, terk edilmiþ eski bir tekneyim iþte
beni yaratmaya dokuz ay emek verenler
senelerce kahrimi cekenler
sonunda haklarini bile helal etmediler
göz yaslarina birakib, cekib gittiler
dertlerle dolu eski bir sandalim iþte..
anlatamadým hiç kimselere dertlerimi
unutamadým ne meleðimi, gülümü, gülbebeðimi
nede bana acý ýzdýrab çektirenlerimi
unutamadým ölürcesine aðladýðým günlerimi
kapýlar arkasýnda eski bir tekneyim iþte…
döktüm bütün dertlerimi içime
doldurdum vucudumu içkiyle
yalvardým tek bir cevab diye
bu çektiklerim acýlar niye
deðersiz eski bir sandalým iþte
kimselerde kusur arayamam
anladým herþey benim hatam
kendimim beni bu denize atan
gitmiþ pusula, kaybolmuþ rotam
mechul eski bir sandalým iþte..
vururum yakýnda bir kayaya
deymez benim arkamdan aðlamaya
tutmamýþ iþte atýlan maya
daðýlýr tahtalarim param parçaya
delik deþik eski bir sandalým iþte…
dönmüþüm baþý boþ deliye
batmama kalmýþ bir kaç saniye
çýrbýnýb dururum, bilmem niye
istesemde dönemem geriye
kaybolmuþ eski bir sandalým iþte..
býktým hatalarýmýn cezasýný çekmekten
tatlýca yiyib içemem kazandýðým ekmekten
varmi baþka çare kendimi býrakýb gitmekten
savursun beni kaderin rüzðarý demekten
çaresiz kýrýk eski bir sandalým iþte
savursun kaderin rüzðarý daðýlayým diye…..
kaybolub unutulub gidesiye….
olayim kurtlara bir hediye
parçalasýnlar beni yok edesiye
efkarlý günahkar eski bir sandalým iþte…
sevgi ve saygýlarýmla
mikail
nürnberg, 2002 (eski eserlerimden tam tahrihini hatýrlamýyorum)
söz-yazý mikail, alias deli cocuk
e-mail: mikail32@lycos.de
msn: deli_cocuk32@hotmail.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.