sahibini arayan şarkı

ses verince çýldýrmýþ saatler
kapý önüne konmuþ seviþmelerin sahipsizliðinden
yýkýlmýþ bir yürekte eser fýrtýnalar
þiddetinde saklanýr sýzýsý gözyaþlarýnýn


sorgusuz bir kabulleniþin son sesi de kesilir
kapanýr tekrar hýrsla habersizce aralanan kapý


hazanýn ilk sarýsý düþer tam ortasýna yüreðin
iri bir yaðmur damlasýnda eser rüzgâr
sahipsiz bir þarkýyý


bedeli ödenmemiþ soluksuz aþklarýn son saniyelerinde
yiter sessiz melodisi þarkýnýn


içime düþen yangýnýn sýkýntýlý yanýþýnda ilerlerken hiçlik
ne zaman yok olur koyuþlarý ayrýlýklarýn
ne zaman silinir izi
kazýnmýþken iyice kanatarak


albümlerde dolanan anýlar
yerleþince ortasýna salonun
radyoda inleyen bir ezgi düþer içime
gümbür gümbür


aktýkça kýzýlý yokluðun
ayrýlýðýn ve kahrolasý sensizliðin
yavaþtan saplanýr ok baðrýma
girerim içime...daha içime


yükselir ay delip baðrýný gecenin
nankör bir aydýnlýk sýzar perdelerden içeri
bulamaz sahibini


þöminede çýtýrdayan son odunun alazýnda
ayaza vurur sokaklarýn kendine çaðýran gizemi
koynuna alýr gece bekleyiþleri


resimlere yapýþan bir veda hikayesi ses bulur inleyiþlerde
kahrolasý bir yürek çarpýntýsý ile baþlayan öykü
çalýp ellerden seviþleri
son bulur uzak sokak aralarýnda
kanayarak saklanmýþ insanlarýn avuçlarýnda


son notasý þarkýnýn
çýnlar dudaklarýnda þarkýcýnýn
dinleyen olmaz


koyuverir kendini yürek
aþk düþer dipsiz parçalanýþa
ve çeker elini üstünden sahipsiz þarkýnýn


kimsesiz ve ýssýzca
biter þarký
aþk söner
…mi



atilla güler

Sosyal Medyada Paylaşın: