Ýlk kar yaðdýðýnda , Ben böylemiydim . Baðla ister zincirle , Yine giderdim .
Önce hamur teknesiydi kýzaðým . Elim tutunca keseri , Bir kýzak da benim oldu . Kýþýn kaya bildiðim . Hohlamakla ýsýnýrdý mor ellerim . Naylon ayakkabým . Kar da ,don da yürüyemediðim . Sahi o zamanlar , Neydim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Özaydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.