gelmeyiþini bekledim.. bir vefasýzlýða tanýk oldu gözlerim.
bu kadar çok sýðdýrmýþken seni yüreðime.. hiçmi için sýzlamaz.. seni yere göðe sýðdýramazken.. taþ kalbin hiçmi acýmaz.. acýmaz da bir selamýný esirger.
saklanýrsýn bilirim, þiirlerimin saklý bahçelerine.. ben ürkek sözlerime kilit vuramazken.. sen gülüp geçer, dikenli tellerde kanatýrsýn, kendi cehennemimde aðlarým.. nereye uzansam soðuk duvar.
ilk kez döküldü isyaným.. ilk kez bu kadar çýðlýk çýðlýða.. kendi adýma, sadece bana.
düþme yiðit yüreðim.. kendi gözündende düþme.. okumasýn kimse hikayeni.
ne senin aþkýna muhtaç ne esirin olacaðým
düþme yiðit yüreðim, yerlere düþme.
Necla Argüz / 14.02.2012 /18.45 Sosyal Medyada Paylaşın:
nejla& Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.