Yalpalýyor ruhumda býraktýðýn kan emici varlýðýn Silkeliyorsun tozumu dört duvar arasýna Eksilmiyor çoðalan Bitmiyor Bir tüketsen Yetecek Bu son diyeceðim Diyemiyorum Dedirtmiyorsun Asmýþsýn yalnýzlýðýmý tavana Yak söndür Avizenmiyim Kimliðimi sorðulatýyorsun Habire Çið genlerinle Bana maziyi yaþatýyorsun O diyorum o Nefretin odaðýna, eþit Takýlýrken mecburi Kementsiz, koþullarýna Çizgilerinden aþýnýyorum Tekliyor umutlarým Çýðrýndan yorðun Yaþamak neyime diyorum, seni Çünki hep öldürüyorsun
Bir þans ver desem Yaþamak için Hep yeniden Kahkahayla gülüyorsun Bir bilsem Niye kime Bu tavrýn Aþýnmayacak yaralarým Kitlenmeyecek umutsuzluðum Habire Ah benim çeliþkim Sen hep gül Sana aðlamak yakýþmaz Ben bize kanarým Yeniden Çaresiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
guler birsozu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.