Üþüyorum. Düþerken yapraklar Ve daðýlan öylece Bilmiyorum hatýrlar mýsýn? O istasyondan geçecek Son tren ve ben Az beklememiþken seni YÝne ürperdim Üþüyorum. Kifayeti lüzumsuzdu Aþkýnýn Bir duvak ve ben Yalnýz býrakýlmýþ Ýki yüzük öylece Çýkarken parmaðýmdan Aklýma geliyorsun Üþüyorum. Yalnýz yürüyorum Gittiðin o yolda Bir rüzgar esiyor Yavaþça Bir yaprak deðiyor tenime Gözlerini görüyorum. Üþüyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Blue node Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.