ELLER TÜRKÜ YAKARKEN
Derbeder ettin de saldýn engin çöllere
Sevmeye kýyamam derdin, verdin ellere
Dinmez oldu gözüm yaþý döndü sellere
Benzedim hazana tutsak, kuru güllere
Dünyama güneþ mi açar sen olmayýnca
Mutsuzum kalbimde yâr sen olamayýnca
Gönül çiçeðim kurur sevgin olmayýnca
Býrakmam gözlerin bakmaya doymayýnca
Dem be dem artan figaným arþý sarýyor
Âmâ gözlerim her yerde seni arýyor
Vefasýz þu gönlüm seni kimden soruyor
Ayrýldýk demeye ahraz dilim varmýyor
Yetti canýma bu firkat ne zaman biter
Hasretin çekilmez oldu ecelden beter
Kaþlarýn yay olmuþ kirpiklerden ok atar
Zalim baykuþlar tünemiþ baðrýmda öter.
Beklemek gereksiz artýk saçlar aðardý
Kayboldu feri gözlerim gündüz karardý
Boþa geçen bunca zaman neye yaradý
Eller türkü yakarken, bizi elem sardý.
Artýk kaderim bu diye suçlu arama
Gelsen varlýðýn olacak merhem yarama
Bensiz döküp siyah zülüflerin tarama
Vefasýz yâr aç kollarýný sar sar ama
Kýrdýn Kartal’ýn kandýný artýk uçmuyor
Bunca cefana raðmen senden vaz geçmiyor
Yansa susuz, sensiz ab-ý hayat içmiyor
Vaz gel demek kolay seven yârden geçmiyor
Etem KARTAL 16.02.2012