DOĞUMUNDAN ÖLÜMÜNE NUR
Nur babasý Abdullah amineyle evlenir
Birkaç ay süre sonra gazzeye sefer eder
Dönüþte Medine’de ecel gelir devlenir
Dayýlarý yanýnda hasret sonsuza gider
Var oluþ sebebini yetim doðurur kader
Gelenektir sütanne Halime’ye verilir
Daha kundakta iken çok sýrlarý görülür
Türlü türlü nimetler yollarýna serilir
Beþli yaþýna kadar yaylada gül kokusu
Âmine teslim alýr Halime’nin korkusu
Evlat, ana, cariye Medineye giderler
Babasýnýn kabrinde bolca dua ederler
Dönüþte Ebva’dadýr ayýrýrken kaderler
Birkaç ayda sonbulur saran ana kucaðý
Piþirir geliþtirir yetimliðin sýcaðý
Abdulmuttalip alýr hane nura boðulur
Dedesidir koklarken kasaveti daðýlýr
Sekiz yaþlarýndayken bir kez daha yýðýlýr
Ebu Talib’e verir gözü arkada kalmaz
Çok severdi amcasý fakat Müslüman olmaz
Oniki yaþlarýnda kervanla Þam’a gider
Busra’daki Bahira nübüvveti fark eder
Bir bulut ki sýcakta durur kervaný güder
Gelecekti son nebi rahip sýðmaz kabýna
Peygamberi öperek belgeler kitabýna
Dürüstlüðü ün salar dilden dile dolaþýr
Halk içinden nufuslu, Hatice’ye ulaþýr
Evlenmeden iþçidir kervanýndan çalýþýr
Yaþ farkýný gözetmez o yýllarda yirmi beþ
Kýrkýndaki Hatice ilk kadýn Müslüman eþ
Ýki erkek dörtde kýz altý çocuðu olur
Fatýma’dan gerisi kendinden önce ölür
Hasan’dan Hüseyin’den onun soyu can bulur
Fatýma’nýn canlarý Ali’nin fidanlarý
Yarým yarým benzerdi resule bedenleri
Yaþý ilerledikçe yükü aðýrlaþmakta
Oluþan engelleri sýralayýp aþmakta
Hak ararken daðlarda hakikate koþmakta
Nurdaðýndan nur olup süzülürken aþaðý
Cebrail’le baðlandý peygamberlik kuþaðý
Teblið emri verilir yakýnlardan baþlayýp
Emre itaat eder ölümleri döþleyip
Eminlikte tek insan yüreklere iþleyip
Davet eder yemeðe amcalardýr ilk önce
Sýrrýný beyan eder sýra söze gelince
Amcasý ebu leheb hakaretler savurur
Edilen ikramlarý orda döker devirir
Ýsyankârýn isyaný ciðerini kavurur
Üzülür aðlamaklý usanmak yok bu iþte
Hakkýn hakikati var aþikâre gidiþte
Ali çocuk yaþýnda ilk safta biat eder
Zeyit bin Haris ile ebu Bekir saf tutar
Kudurmuþtu müþrikler sabilere kin güder
Azdýkça azýtýrlar her gün baþka bir cefa
Dile gelse söylese neler biliyor sefa
Zulmü duymuþtu Hamza, katýldý güç buldular
Ömer bin hattap ile güç timsali oldular
Günden güne çoðaldý girenler kurtuldular
Yol Allah’ýn yoluydu habibiydi nur yüzlü
Müþrikler onaylardý emsalsiz doðru sözlü
Kýzlar diri gömülür cehalet ki diz boyu
Haþim oðullarýndan gelir resulün soyu
Gökyüzü aþka geldi böldü ikiye ayý
Ýki deðil bin etse sihirbazsýn dediler
Gülüþüp alay eden bakar körler idiler
Hatice’nin ölümü hüzün yýlý sayýlýr
Habibinin çaðrýsý elden ele duyulur
Kalbi mühürlü bilmez daðlar taþlar ayýlýr
Cevap verdi sorana mucizeler gösterdi
Gelene git demedi kurtulsunlar isterdi
Gün geldi Medine’ye hicret emri verildi
Gidiþ için gizliden hazýrlýklar görüldü
Gül Mekke’den giderken bilenlerce derildi
Kör olmuþtu cehiller gerçeði görmediler
Kurtlar kuþlar girdide hizaya girmediler
Sevir’deki yýlaný döndürünce yoldaþý
Sevgiliyi uyardý bir damlacýk gözyaþý
Dile gelmez mi yýlan konuþturan var taþý
Bilseydi uyaracak sokarmýydý Sýddýk’ý
Bin kez soksa o denli yakarmýydý Sýddýk’ý
Örümcek aðý ile maðarayý gizledi
Güvercin kapýsýndan gelenleri izledi
Ebu Bekir can deðil cananýna sýzladý
Gülümsedi gül yüzlü bizi Allah koruyor
Zehire pan zehiri tükrüðünden veriyor
Bastýðýnda incitmez hamurlaþýrdý taþlar
Zikrine yoldaþ idi onu görünce kuþlar
Çaðlayanla akmalý gözlerimdeki yaþlar
Ümmeti der hýçkýrýr Cennet müjdeli adam
Geliþiyle görmüþtü ilk insan dedem âdem
Kumda izi görünmez gül kokusu yayardý
Allah’dan aldýðýyla ümmetini uyardý
Karýncayý incitmez her canlýyý sayardý
Taþ baðladý karnýna açlýðýný giderdi
Kýzýp taþ atanlara kendi dua ederdi
Yetimin rütbesiydi nurun yetim doðuþu
Her adýmda izlendi karanlýðý boðuþu
Ne þanslý ümmetleriz Mevlamýzýn baðýþý
Geldi gidene kadar kurumadý gözyaþý
Âlemlere sahipken sefalet arkadaþý
Medine’ye gün doðdu halkýn gözü kamaþtý
Deve seçti evini gönül kýrmayý aþtý
Yürekler coþa geldi sevgi selleri taþtý
Eyüp el Ensar’ýndý devenin çöktüðü yer
Yedi ay ev sahibi binlerce kez þükür der
Ýlk iþi mescit idi iþçi gibi çalýþtý
Mekke’nin hasretine Medine’de alýþtý
Dayý yurduydu bura sonsuza dek kalýþtý
Neyi varsa bölüþtü Medine’nin erleri
En hakiki güzellik yürekteydi yerleri
Varýz deyip yiðitler Bedir’de güç buldular
Mevlanýn yardýmýyla bölgede ün saldýlar
Uhutda uyumsuzduk öçlerini aldýlar
Diþi þehit edildi Hamza ile orada
Hendek savaþý vardý galibiyet sýrada
Hudeybiyede attý büyüme temelini
Gönlü Kâbe’de kaldý çekmemiþtir elini
Gayri dünya duymuþtur Medine’nin gülünü
Büyüdükçe büyüdü iki cihan önünden
Hayatýndan bir nefes taviz yoktur dininden
Ýki yýl geçmiþti ki antlaþmayý bozdular
Huzaa’lýlarý basýp çoklarýný ezdiler
Resul ferman gönderdi elçisine kýzdýlar
Mekke’yi kuþatmaya dört cepheden girildi
Putlarýný kýrarak toptan berat verildi
Ulu þehrin fethiyle gücüne güç katýldý
Ýslamla þereflenen hizmet için atýldý
Her fýrsatta anlattý putperestlik batýldý
Öðretmenler salýndý ulaþýlmaz yerlere
Yalnýzca din islamdýr kazýlmýþtý serlere
Gel Efendim, Sultaným gönül sensiz olmuyor
Sol yanýmda hasretin vuslat günü dolmuyor
Sana varmak muradým ecel gelip almýyor
Yalnýz koyma orada þefaate muhtacým
Müslümanlar adýna ismin yaþar baþtacým
Hükmü yaymýþ âleme girerek gönüllere
Bastýðý topraklarda siniyordu güllere
Adý kaleme þeref nakýþ oldu dillere
Muhammet Mustafa’ydý selavatla anýldý
Topraktandý dönecek çok kez baki sanýldý
Âdem’in geliþinden arþta adý okundu
Beþeriyat içinden Mevla’ya en yakýndý
Kurtlar içinde yetim cehillerden sakýndý
Peygamber peygamber’i habipliðe seçildi
Mirac’ýn katlarýndan Cebrail’de geçildi
Asla dönüþ yakýnken þahit tuttu âlemi
Son yola çýkar iken ümmetiydi elemi
Geldi gidene kadar hakký dedi kelamý
Bin kez aciz Kalender nasýl anlatsýn seni
Seven aþkla koklasýn güllerde tatsýn seni
09. 12. 2011
Haþim Kalender
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.