Yağmurlu bir Şubat Günü...
Bir “þubat ortasý” daha, “dün”de kaldý,
Mahzundu, mahcuptu, meçhuldü zaman,
Bülbülün kalbindeydi zaten diken,
Ki acýyý duymuyordu “gül” den gelen
Ve bir söze takýldý, ufka daldý:
“Yüküm aðýr omuzlarýmda
Yollar kaypak, duygular sapak
Yüküm aðýr yüreðimde
Aðlamam yasak.
... sen dalgalarýnda kaybolurken,
ben geçmiþime tutsak…”
Gecenin derin bir saatinde,
Yaðmur vuruyordu balkondaki cama,
Saatin sesi duyuluyordu artýk
Ne oluyor, dedi, yorgun adam
Sen bir yolcusun, haydi kalk !
Yol uzun, yolcu yorgun, iþin çok,
Menzile heyben dolu varmaya bak !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.